Ik ben van de kabouterstapjes, en niet zo van zevenmijlslaarzen.
Pas geleden maakte ik een prachtige wandeling door Clingendael. Op zoek naar de ‘kabouterboom’, samen met mijn man. Die boom bleek namelijk écht te bestaan, en zelfs vindbaar via Google Maps.
We liepen over dit prachtige water. Het leek wel een pad, zo ondoorzichtig was het kroos. Ik maakte een foto, en tekende er later stenen in die symbool staan voor (kleine) stappen.
Door gesprekken (dank, Ester Zwinkels-Barendse en Saakje Bakker) realiseer ik me beter dat het zo voor mij écht werkt: met kleine stappen bereik ik uiteindelijk grotere dingen.
Het grappige is: voor de buitenwereld kunnen de stappen zelf heel groot lijken. Zo kan mijn switch van tekst naar beeld voor een ander een ommezwaai lijken, terwijl dat echt heel voorzichtig ging.
En zo kan het ook lijken alsof ik ‘ineens’ online workshops geef, terwijl ik daar ook kleine stapjes in maakte: oefensessies-met-feedback, steeds aanscherpen en steeds verbeteren.
Hoe werkt dat bij jou? Ben je van de kabouterstapjes of van de zevenmijlslaarzen? Of van beide?
Ik ben benieuwd! Ik wens je een mooie dag toe. 💛
P.S. Wil je een eerste stap richting visueel communiceren maken? Kijk in het workshopaanbod op voor de mogelijkheden.
